Erica Euving, Adviseur en begeleider leefgemeenschappen
Erica is sinds 2021 woonachtig in Diever na 25 jaar stad Utrecht. ‘Ik wil mijn buren leren kennen’. Dat was ooit mijn voornemen na een internationaal missionair jaar waarin we samen leefden, leerden en werkten. Een simpel zinnetje, in de praktijk niet altijd makkelijk. Het bevat een wereld aan uitdagingen. Het drijft me om verbindingen te leggen en iets ten goede te helpen realiseren.
Ik werk nu als ZZP-er maar toen ik in loondienst was, werkte ik altijd voor organisaties waarvoor gecollecteerd werd. Uit gezamenlijke bijdragen en fondsen werd de organisatie, en ik dus, betaald. Jantje Beton, Stem in de Stad, Buurtpastoraat en Longfonds zijn een paar voorbeelden. Dat maakt me ervan bewust dat ik voor of namens anderen mijn werk mag doen.
Op dit moment werk ik een aantal uren freelance voor Stichting Knarrenhof en begeleid daar bewoners bij het samen leven en delen van faciliteiten, help bij het opzetten van de bewonersvereniging en in goede besluitvorming. Een grappig weetje is dat ik samen met mijn zwager een stuk bos heb en mag beheren met onder andere een dassenburcht erin.
Als middelbare scholier vond ik het lastig om een studie te kiezen. Er was werkloosheid alom in 1985. Het werd Nederlands, al overwoog ik ook geschiedenis of theologie. Dat ik uiteindelijk afstudeerde in de middeleeuwse mystieke letterkunde op de moderne devotie is geen verrassing. Ik heb ook koksopleidingen gedaan toen ik al boven de 40 was. En dat diploma, daar ben ik het meest trots op. Iedereen die meer wil weten waar ik me mee bezig houd, kan via LinkedIn of mijn website meer lezen: www.bastet.nl
Ik ben vaak bezig, beroepsmatig en persoonlijk, om samen (met een groep, met buren, in een organisatie) te werken aan een mooiere samenleving, aan beter samenleven. Samen ontdekken wat je echt wilt, wat mijn en jouw bijdrage daarin kan zijn en hoe je dat (samen) organiseert en volhoudt.
Ik ben via een bekende bij Veni Ventus terecht gekomen. In de kennismaking klikte het. Met Veni Ventus hoop ik vanuit mijn houding en ervaring een bijdrage te kunnen leveren aan de mooie en betekenisvolle projecten die er zijn.
Mijn wens is dan ook dat we veel mensen en plekken mogen helpen om stappen te zetten.
Marcus van Spronsen, penningmeester van Veni Ventus
Mijn naam is Marcus Immanuel van Spronsen, dus mijn voornamen heb ik denk wel mee, voor een stichting als Veni Ventus. Ik woon in Den Haag, maar eigenlijk zeg ik liever dat ik woon op Scheveningen. In Scheveningen ben ik ook opgegroeid.
Als zoon van een koster leerde ik lopen in de kerk en ging ik met mijn vader mee op ‘Kerkepad’, dat destijds werd uitgezonden door de NCRV, in een tijd dat het nog werd geschreven zonder N!
Voor mij voelt een kerk van jongs af aan dus al vertrouwd. Hoe ver ik ook van huis ben, of het nu in Australië, Brazilië of Zuid-Korea is, in een kerk voel ik mij altijd thuis, ook al kom ik er voor de eerste keer.
Naast mijn werk als accountant bij een accountantskantoor mocht ik de afgelopen jaren actief zijn in kerk en samenleving. Ik zat als ouderling-kerkrentmeester in de kerkenraad van de Nieuwe Badkapel en in het College van Kerkrentmeesters (Scheveningen) en in Raden van Toezicht in het onderwijs en de zorg.
Sinds de officiële oprichting van de stichting Veni Ventus in maart 2024 ben ik penningmeester van het bestuur. Naast deze rol ben ik op dit moment bestuurslid van een museum, ben ik weer ouderling-kerkrentmeester van bovengenoemde kerk en zet ik mij verder in voor het bevorderen van nieuwe vormen van ‘vieren’ vanuit een stichting die dat probeert met culturele initiatieven.
Ik ben bij Veni Ventus terecht gekomen via Chris Schaapman, de voorzitter van Veni Ventus, waarmee ik in het bestuur van een museum mocht samenwerken en via Marten IJmker die ik heb leren kennen op Klooster Nieuw Sion. Ik kom regelmatig op Nieuw Sion voor Ora, maar heb nu ook, in mijn rol bij Veni Ventus, Labora erbij gekregen.
Ik hoop dat ik met mijn financiële achtergrond en affiniteit met kerken en kloosters een goed financieel fundament mag neerzetten zodat de doelstellingen van Veni Ventus kunnen worden verwezenlijkt.
Mijn wens voor Veni Ventus is er dat er (on)verwachte en verrassende verbindingen mogen ontstaan tussen mensen en gebouwen, dat zij elkaar mogen vinden en op weg mogen helpen!